Pielgrzymowanie jest praktyką religijna tyle dawną co szlachetna. Sam Pan Jezus, jeszcze jako chłopiec, pielgrzymował ze Swoja Rodzina do Jerozolimy, aby tam swietowac. Ruch pielgrzymkowy w Kosciele, siegajacy samych jego poczatków, szczególnie rozwinął się w Średniowieczu.
Chrzescijanie chetnie pielgrzymowali do Ziemi Swietej, aby nawiedzic miejsca narodzin, nauczania, cudów, meczenstwa i smierci naszego Pana. Celem pielgrzymek były także miejsca meczenstwa i pochówku Świętych Panskich, sanktuaria, w których znajdowały sie relikwie i cudowne obrazy oraz miejsca cudów i objawień.
Są przynajmniej dwa powody, dla których warto udaś się na pielgrzymkę. Pierwszym jest odwiedzenie miejsca swietego. Bóg w swojej nieskonczonej madrosci, wybrał pewne miejsca na Ziemi, w których szczególnie obdarza swoich wiernych łaskami. Chociaż często nie potrafimy tego zrozumiec, tak własnie jest. Swiadcza oH tym miedzy innymi liczne cuda i uzdrowienia. Nawiedzanie tych miejsc oznacza otwieranie sie na działanie łaski Bożej, a przede wszystkim – oddawanie Bogu chwały, a to jest przecież nadrzednym celem istnienia każdego człowieka.
Drugim powodem, dla którego warto pielgrzymować jest samo pielgrzymowanie – czas, w którym całkowicie zdajemy sie na Boga, wiecej sie modlimy, kontemplujemy, dajemy innym swiadectwo wiary, znosimy trudy i przeciwnosci, aby tym bardziej doskonalic swoją miłość.
Jest jeszcze trzeci powód – zupełnie nieistotny w porównaniu do poprzednich, ale jakże znakomicie je uzupełniajacy. To poetyckosc pielgrzymowania. Mijanie lasów i wiosek, wstawanie wraz ze wschodem słonca; nierzadko nocleg pod gołym niebem. Podczas pieszej pielgrzymk dostrzec moWemy piekno i ogrom swiata, a także życzliwość ludzi, którzy – jakże czesto – służa pomoca, czestuja posiłkiem, pomagaja znalezc dobra droge. Kto pójdzie, ten się o tym przekona.